Ar videdig
Le petit bidet
 

Me 'm'oa bet ur videdig
Tra dira don deno
Hag hon douge manifik
Tra la la la la la la
Tra la la la la la la
Tra dira don deno


Hag hon douge d'ar pardonioù
Ma dousig koant ha me hon-daou

'N ur vont d'ar pardon da Rostren
Skoilhas ma vided er vouilhenn

Ha me d'ar c'hêrioù da glask tud
Evit sikour ma loenig mut

Ha dre ma'z aen dre ar c'hêrioù
A oa serret an dorejoù

Ma a gavas ur berchenn forn
Komañs freal gant ma daou zorn

Ha dre ma skoen war he c'hein
'C'hae donoc'h-don 'barzh ar vouilhenn

Ha dre ma skoen war ma loen
'C'hae barzh ma vouilhenn donoc'h-don

Me am eus tri gi ha tri gazh
Hag o-c'hwec'h emaint en noazh

Me a raio de'he bep a sae
Dimeus kroc'hen ma inkane

Ma raio de'he bep a sae wenn
Deus kroc'hen ma inkane wenn


Le sujet

J'allais au pardon de Rostrenen, assis avec ma douce sur mon petit bidet. Il butte dans une tourbière ; je cherche de l'aide au village, mais les portes étaient fermées. Je trouve une perche de four, et je commence à frapper la bête avec ; mais elle s'enfonce de plus en plus
J'ai trois chien et trois chats, tous les six sont nus ; je leur ferai à chacun une robe blanche, avec la peau de ma haquenée
Chanté par Yves Tanguy, menuisier à Carhaix


Source

Kanaouennou Breiz-Vihan (Mélodies d'Armorique), par H. Laterre (Bodlan) et F.Gourvil (Barr-Ilio), publié en 1911