Pach-pi Kallag Pach-pi
Le passe-pied de Callac
 

Passe pié Kallag, passe pié plaen
'N hini oar hen ober, hennezh eo ma den
Dañset ma merc'h ha me gano deoc'h
Da c'hortoz ho mammig d'arruout ganeoc'h

Ho mamm zo dañserez, ho tad a zo mezvier
Gwall bell emañ en noz pa 'n arruont d'ar gêr
Dañset ma merc'h ha me gano deoc'h
Da c'hortoz ho mammig rin ur bouchig deoc'h

Me ne n'on ket dimet, ma karjen e vijen,
Kalz a dud a feson zo deut ouzh ma goulenn
Pilhenn, truilhenn, zo ouzh ma goulenn
Kog an I, Kog an O, Kog an orioù

Dec'h ez on bet dimet hag hiziv am eus keuñv
C'hoant am eus da ouelañ amzer awalc'h am eus
Gouelañ hiziv, gwelañ deiz war-lerc'h
Amzer 'mo da ouelañ ken 'mo bet ma c'herc'h !



Le sujet

Paroles sans queue ni tête pour accompagner la danse

Notes d'Alfred Bourgeois Cette danse est originaire de Callac et particulière à la Cornouaille ouest, au sud du département des Côtes-du-Nord. A Callac, Rostrenen et Corlay, où le biniou fait généralement défaut, on danse en chantant.

Dans cette chanson, les vers sont assez libres, quant à la métrique, mais le chant se modifie en conséquence tout en conservant le même rythme. Nous ne donnons que les couplets les plus usités ; les autres sont à la fantaisie des chanteurs.


Source

"Kanaouennoù Pobl", chansons recueillies par Alfred Bourgeois dans la deuxième moitié du XIXème siècle ; le recueil a été publié en 1959 à Paris