Un dé e oen-me e vale
Un jour que je me promenais
 


Un dé e oen-me é vale, tro ha tro de Uened
Tro ha tro de Uened
Ma rankontras men dous Marion, ér park get he loened (bis)

E fén e oé soubet geti, hemb arsaù hé e ouilè
Allas é kol hé yaouankiz en dareù e ridè

"Laret hui dein, me merh Marion, na perak e houilet
Ha hui e hues poèn pe chagrèn, pé un ankèn benak ?

- Me larei doh, kanderü Julian, er péh e ra poèn dein
En dé aral pe oèn sauet, me zad e larè dein :

"Mal e vo d'oh, me merh karet, chonjal a ziméein
Un dén yaouank ag er hornad en des hou koulennet

Danué en des, pinuik bras é, met ivour un tammig
- O non pas sur, enta me zad, n'em bo ket un ivour

Petra kavouit getan bamdé, met mèh ha dizinour
Un ivour ne oér ket karein, na moéz na bugalé"

Kaer em es bet dehon laret, me zad larè berpet :
"Ha d'un ivour meme dré anken, dimezein e zo ret !"


Le sujet

Un jour que je me promenais, j'ai rencontré ma douce Marion, au champ avec ses bêtes, et qui pleurait. "Dites-moi, pourquoi pleurez-vous ainsi ? - Hélas ! mon cousin, mon père veut me marier. Il m'a dit : un homme te demande, il est riche, mais un peu buveur - Pour ça, mon père, jamais je n'épouserai un ivrogne !"

J'ai eu beau dire, mon père disait toujours : "Il faut te marier, même si c'est un buveur"

Chanson en dialecte vannetais


Source

"Yaouankiz a gan", 15 chansons bretonnes harmonisées, par Polig Monjarret, publié dans les années 30

Chanté par la veuve de Job Le Corre, de Baud, dans le Morbihan