Alc'houez an eürusted
La clé du bonheur
|
|
Pa oan em zriwec'hvet bloavezh
Plac'hig hep nec'h ebet (bis)
|
E voe roet din un alc'hwez
Alc'hwez an eürusted
|
} (bis)
|
Ha setu me aet dre ar vro
Hag em dorn an alc'hwez
Evit klask er bed tro ha tro
Dor gaer al levenez
War an hent bras hir a heulien
Pell diouzh bro an Arvor
Eus an eürusted a glasken
Ne gaven ket an nor
Skedet he deut va braventez
En tiez alaouret
Med va naon gant o holl danvez
Biskoazh n'eo bet torret
Livirit din, tudjentil vat,
E pelec'h vo rekis
Redek 'vit ma c'hellin tañvaat
Huñvre va yaouankiz
P'her c'havoc'h, tost da benn ar bed
Kuzhet gant ar gwez bras
Mammenn an daeroù 'vo hesket
En ho taoulagad glas
Setu-me, un deiz, degouezhet
Krommet gant ar gozhni
E-tal un ti, hanter-gouezhet
Goloet a ginvi
Gant an alc'hwez e tigoris
Dor an ti hep toenn
Ha war an oaled e welis
Lec'h va c'havellig gwenn
Anaout a ris va zi a-benn ;
Ennañ em eus kresket
Ennañ, va mamm, war he barlenn
He deus va luskellet
Kouezhet eo va zi tamm ha tamm
Va eürusted ivez
An eürusted ha ti va mamm
N'o deus 'met un alc'hwez
Le sujet
Quand j'ai eu dix-huit ans, jeune fille insouciante, on m'a donné une clé,
la clé du bonheur. J'ai parcouru la pays, la clé à la main, pour trouver la belle porte
du bonheur ; mais je ne l'ai pas trouvée
Dites-moi où je devrais aller pour goûter le rêve de ma jeunesse ! - Quand vous
le trouverez, au bout du monde, la source de vos larmes se tarira dans vos yeux
bleus
Et me voici arrivée un jour, pliée par l'âge, devant une maison presque en ruines
et couverte de mousse. J'ai ouvert la porte avec ma clé ; dans l'âtre j'ai vu l'endroit
de mon berceau. C'est la maison de mon enfance, là où ma mère me berçait sur ses genoux
Ma maison s'est effondrée peu à peu, mon bonheur aussi. Le bonheur et la maison de
ma mère ont une seule et même clé !
J. Le Maréchal
Source
Le recueil "Sonioù Feiz ha Breiz" édité vers 1930
|