Ma botoù koad 'm eus kollet, roget va zreidigoù
O vont da heul va dousig d'ar parkoù, d'ar c'hoajoù
Pa ve ar glav, ar grizilh, ar erc'h war an douar
Kement-se n'eo ket un harz da zaou zen en em gar

Va dousig a zo ur plac'h yaouank-flamm eveldon
N'he deus ket c'hoazh seitek vloaz, ur plac'h koant ha rubenn
He selloù zo leun a dan, hag he c'homzoù mignon
'M eus kemeret ur prizon da lakaat va c'halon

Ne c'houfen me da betra he hevelebet,
Mard eo d'ar rozennig-gwenn zo roz-Mari anvet ?
Perlezennig ar merc'hed, bleun lili ar bleunioù,
Hirio 'mañ o tigoriñ ha warc'hoazh e serro

- Me a zo bet, ma dousig, oc'h ho tarempreded
Evel ma ve an eostig war ar spren-gwenn kludet :
Pa fell dezhañ paouezañ, 'teu an drein d'e bikañ
Neuze 'sav war beg ar brank hag e teu da ganañ

Me zo evel an eostig, pe 'vel an anaon
E-kreiz tan ar Purgator o c'hortoz e levon
Echuet eo an termen hag an devezh deuet
Ma'z in-me 'tre 'barzh ho ti, gant ar Vazvalened

Ma steredenn zo kalet, ma stad zo dinatur
N'em eus bet war ar bed-mañ nemet displijadur ;
N'em eus na kar na mignon, siwazh, na mamm na tad
Na kristen war an douar hag a garfe ma mad

N'ez eus den 'barzh ar bed-mañ, abaoe 'd on deuet,
A zo bet diwar ho penn kel liez tamallet
Rak-se war benn va daoulin, hag en anv Doue,
Ho pedan-me da gaout ouzh ho kloareg truez !

Ar sonig-mañ oa savet en ur dont gant an traez
Eus a bardon Sant-Mikel, lec'h ma oa ma mestrez
Pa welan o tont ar mor, ne rafen van ebet
Da vezañ beuzet ennañ, ma n'am selaouer ket