Ar plac'h dimezet gant Satan
La fiancée de Satan
|
|
Selaouit holl, bihan ha bras,
Ar barzh-baleer ur wech c'hoazh.
Ur werz nevez am eus savet;
Kozh ha yaouank, deuit d'he c'hlevet.
An dra-mañ pa oa degouezhet,
N'oan ket daouzek vloaz achuet.
N'oan ket daouzek vloaz achuet,
Ha setu m'em zri-ugentvet.
Deuy d'am selaou neb a garo,
Da selaou ar baleer-bro;
Deuit d'am selaou holl, mar keret;
Benn ur pennad na reot ket.
II
Teir noz n'am eus kousket banne,
Nag henoz na rin adarre,
Gant c'hwibanoù an naer-wiber,
O c'hwibanat war lez ar stêr.
Hi lavare dre he c'hwiban:
- Setu ganin-me c'hoazh unan !
Eus ar gêr-mañ 'm eus bet pevar,
Heb charrat nikun d'an douar.-
Daou zen yaouank a ziaze
A oe dimezet an deiz-ze.
Triwec'h kemener a oe bet
D'aozañ dezhi sae he eured;
D'aozañ dezhi sae he eured,
Oa enni daouzek a stered;
Oa enni daouzek a stered,
Hag an heol hag al loar pintet,
Triwec'h kemener d'he gwiskañ,
Nemet Satan d'he diwiskañ.
An oferenn pa oe kanet,
E tistroas barzh ar vered.
O vonet tre barzh an iliz,
Oa ker kaer evel bleun al liz;
O tont en-dro trezek dor-zal,
Oa ker ven hag un durzhunell.
Setu un aotrou bras fichet,
Hag eñ penn-da-benn houarneset;
Hag un tok-houarn aour war e benn,
Hag ur paltog ruz war e gein;
- He lagad evel luc'hedenn,
Dindan e dog-houarn en e benn;
Ha gantañ un inkane saoz;
Hag eñ ken du evel an noz,
Un inkane, tan diouc'h e dreid,
Evel hini 'n aotrou marc'heg,
An aotrou Piar Izel-vet,
(Bezet gant Doue pardonet !)
- Taolit din-me ar plac'h nevez,
Da gas da welet d'am zud-me;
Da gas d'am zud-me da welet;
Bremaik e vin distroet.-
Kaer oa gortoz ar plac'h nevez,
Ar plac'h nevez na zistroas.
III
Pa oa sonerien an ebad
O tont d'ar gêr noz-diwezhat,
Setu an aotrou bras fichet:
- C'hoari gaer er fest a zo bet?
- C'hoari gaer a-walc'h en eured,
Med ar plac'h nevez zo kollet.
- Ar plac'h nevez a zo kollet?
Ha c'hoant vez ganeoc'h d'he gwelet?
- C'hoant a-walc'h hor bo d'he gwelet,
Ma n'hor bo poan na droug ebet.-
Oa ket ho c'homz peurlavaret
Pa oant gant an aod degouezhet;
Ha gant ul lestr degemeret,
Hag ar mor bras a oa treuzet,
Lenn an Anken hag an Eskern,
Ha pa oant e toull an ifern.
- Setu sonerien hoc'h eured
A zo deut evit ho kwelet.
Petra rofac'h d'an dud vat-mañ,
A zo deut d'ho kwelet amañ?
- Dalit seizenenn va eured.
Kasit-hi ganeoc'h, mar keret;
Dalit bizoù aour va eured,
Kasit-hen d'ar gêr d'am fried.
Livirit dezhan: "Na ouel ket,
N'he deus na c'hoant na droug ebet."
Kasit-hen d'ar gêr d'am fried,
A zo intañv deiz e eured.
Me zo en ur gador aouret,
O veskiñ mez d'ar re zaonet.-
IV
N'o doa ket graet ur gammed grenañ,
Pa glevzont tenn' ur youc'hadenn:
- Mil mallozh deoc'h-hu, sonerien !-
Puñs an ifern oa war he fenn.
Mar defe he seizenn miret
Koulz ha bizoù aour he eured,
Koulz hag he bizoù benniget,
Puñs an ifern oa kounfontet.
V
An neb a ra tri dimizi;
Tri dimizi hep eureujiñ,
Ez a d'an ifern da leskiñ,
Ken distak diouzh ar baradoz,
Ha 'mañ 'n delienn sec'h diouzh ar roz;
Ker kuit diouzh baradoz Doue,
Ha 'mañ 'r skourr troc'het diouzh ar gwez
Le sujet
Le soir de ses noces, une jeune fille est enlevée par un chevalier couvert de fer de la tête aux pieds, un casque d'or sur la tête, un manteau rouge sur les épaules
Les musiciens de la fête, rentrant chez eux, croisent le chevalier, qui leur demande si la noce s'est bien passée ; "Oui, répondent-ils, mais la mariée est perdue - Voulez-vous la voir ? Suivez-moi !"
Les musiciens le suivent jusqu'au royaume des ombres. Ils y retrouvent la jeune mariée, qui leur confie son alliance
"Quiconque est fiancé trois fois sans se marier va brûler en enfer ; là, il est aussi séparé du paradis que la feuille morte l'est de la rose, ou la branche coupée de l'arbre"
Source
Extrait du "Barzhaz Breizh", le premier grand recueil de chansons bretonnes,
publié en 1839 par Hersart de la Villemarqué
|