Emzivadez Lannuon
L'orpheline de Lannion
|
|
Er bloavezh-mañ, mil c'hwec'h kant pevar-ugent-trizek (bis)
Er gêrig a Lannuon zo ur gwalleur c'hoarve'et (bis)
Er gêrig a Lannuon, en un ostaleri,
Da Berinaig Mignon a oe matezh enni :
"Aozet deomp-ni, hostisez, peb tra evit koaniañ
Stripoù fresk, ha kig rostet, ha gwin mat da evañ !"
P'o doe debret hag evet pep hini leizh e ler :
"Setu arc'hant, hostisez, kontet blank ha diner ;
Setu arc'hant, hostisez, kontet blank ha diner ;
Ho matezh gant ul letern, da zont d'hon c'has d'ar gêr !"
Pa oant-i war an hent bras, ur pennadig mat aet,
Ur gomz kuzh war-benn ar plac'h 'treze oa bet lâret
"Plac'hig koant, ho tentigoù, ho tal ha ho tivjod
A zo gwenn evel eon ar c'hoummoù war an aod
- Maltouterien, me ho ped, em lezet evel on
Evel lakaet gant Doue, lakaet gant Doue on
Ha pa ven kant gwech bravoc'h, ya, kant gwech bravoc'h c'hoazh,
Na vin 'vidoc'h, aotrounez, na vin na well na wazh
- Hervez ho komzoù mignon, va merc'hig, me a gred
Emaoc'h bet gant re Vegar, pe gant kloer desket
Hervez ho komzoù mignon, va merc'hig, me a gred
D'ar gouant o teskiñ pre'ek gant menec'h emaoc'h bet
- D'ar gouant o teskiñ pre'ek e Begar n'emaon bet
Na kennebeut e leac'h all, avat, gant kloareg 'bet
Hogen, e-barzh em zi-me, ha war oaled va zad,
Em eus graet, va aotrounez, bep seurt mennozioù mat
- Taolet aze ho letern, ha c'hwe'et ho kouloù ;
Setu 'r yalc'h leun a arc'hant, ma hoc'h eus c'hoant, ho po
- Ne ket me eo 'r femeulenn, a vez dre ruioù kêr,
O kemeret daouzek blank ha c'hoazh triwec'h tiner !
Me 'm eus da vreur ur beleg er gêr a Lannuon
Mar klevfe pezh a lârit, rannafe e galon
Me ho ped, maltouterien, pezet ar vadelezh
D'am zeurel e-kreiz ar mor kent e'it kement c'hloaz !
Me ho ped, ma aotrounez, kent e'it kement c'hlac'har,
Kemeret ar vadeleeh, d'am lakaat bev en douar"
Perinan 'doe ur vestrez karget a vadelezh
A chomas war an oaled da c'hortoz he matezh
A chomas war an oaled, hep kemeret paouez,
Ken a sonas an div eur, div eur kent hag an deiz
"Savet 'ta, tra dibreder, savet 'ta, senesal,
Da vont da sikour ur plac'h, en he gwad o neuñvial"
E-kichen kroaz Sant-Josef oa bet kavet marv
He letern en he c'hic'hen, ha bev he gouloù
Le sujet
Des "maltôtiers" (percepteurs des contributions) arrivent un soir dans une auberge
et demandent à manger et à boire. Quand ils sont rassasiés, ils demandent que la
jeune servante les raccompagne chez eux
En route ils lui font des propositions malhonnêtes ; la fille refuse, préférant être
jetée dans mer ou enterrée vivante
Sa maîtresse l'a retrouvée le lendemain matin, baignant dans son sang, près de la
croix de Saint-Joseph
L'air est le même que celui d'un cantique,
Kantig war ar gomunion
Source
Le "Barzhaz Breizh", premier recueil de chansons bretonnes, édité
par le vicomte Hersart de la Villemarqué (Kervarker, en breton) en 1839
|