Kentel fest ar vugale
La chanson de fête des petits pâtres
 

Didostait amañ, bugale
Da glevet ur gentel nevez
A zo bet savet evidoc'h
Kemeret poan d'he deskiñ bloc'h

Pa zihunet en ho kwele
Roet ho kalon da Zoue
Gret sin-ar-groaz, lâret goude
Gant feiz, ha spi, ha karantez,

Lâret : "Me ro deoc'h, ma Doue,
Ma c'halon, ma c'horf, ma ene
Gret ma vin den mat, ma Doue,
Pe mervel kent ma teuy an deiz"

Benedicite, kent ar pred,
Ha grasoù, goude, lavaret
Marteze n'ho po boued bepred
Ma n'hoc'h eus koun deus o lâret

Lâret a ra an evnigoù
Kludet er c'hoad war ar brankoù
'Vit ur greun ed, 'vit ur preñvig
Ya, 'vit ul lomm glizh, ul lommig

Ha pa it da ward ho loened
Kemeret ur walenn red
Ha pa eo pred noz d'o distreiñ
Distroit-i gant aon rak ar bleiz

Na wall-bedet morse gante
Mard eo ret gourdrouz, lâret dehe :
"Boit-hu ! boit-hu ! loen divergont
Na laeret ket geot ar person !

Boued al louarn, boued ar morvran,
Da gorf-te ne ve morse leun
Ah ! mar gellan erru ganeoc'h
Me werzho ker ma fazoù deoc'h"

Pa welet ur vran o nijal
Soñjet en diaoul ken du, ker fall
Ha pa welet ur goulmig wenn
Soñjet en ael ker mat, ker gwenn

Soñjet a sell ouzoc'h Doue
Evel an heol deus lein an neñv
Soñjet ho laka da vleuniañ
'Vel an heol roz-gouez Komana

Ha pa gomzet ouzh tud ho ti
Lâret : ma breur, ma c'hoar, ha c'hwi
Komzet an eil ouzh egile
Gant onestiz ha karantez

Enoret, bugale, doujet
An noblañs, an dudjentiled
Enoret an dud a iliz
Komzet outo gant onestiz

Na dremenet ket na bourc'h na kêr
Lec'h a vo Jezuz, hor Salver,
Hep e adoriñ a galon
Hag ugent deiz 'po a bardon

Ar Sakramant, pa he gefet
Heuliet-eñ kammed-ha-kammed
Gant roue ar sent hag an aelez
Vijec'h bet e gwir en deiz-se

Da c'houel ar Sakramant meulet
Ar re vo fur a vo lakaet
Da daol't bleunioù kaer dirak eñ
O c'hortoz ma taolint en neñv

En noz, a-barzh mont da gousket
Lâret ho pedennoù bepred
Ma teuy un ael gwenn deus an neñv
D'ho tiwall ken na teuy an deiz

Setu, bugale, an dro-vat
Da vevañ e kristenien vat
Sentet eta diouzh ma c'hentel
Ha c'hwi reno ur vuhez santel


Le sujet

La Villermarqué explique qu'au siècle dernier, à la fin de l'automne, avait lieu la Fête des petits pâtres. On passait la journée sur la lande, avec "du beurre, des vases de lait, des fruits, des crêpes, des gâteaux, tout ce qui peut flatter davantage le goût des enfants"

A la fin du repas, un vieillard leur chantait cette chanson morale, qui leur apprend à être de bons chrétiens, à ne jamais jurer même contre les bêtes qu'ils gardent, à respecter les nobles et le clergé, à bien faire leurs prières

"Voilà, mes enfants, le vrai moyen de vivre en bons chrétiens ; mettez donc mon chant en pratique, et vous mènerez une sainte vie"


Source

Chanson extraite du "Barzhaz Breizh", le premier grand recueil de chansons bretonnes, publié par Hersart de la Villemarqué (Kervarker en breton) en 1839