Nozvezh kentañ ma eured Dañs Fisel
La première nuit de mes noces
|
|
O! Nozvezh kentañ ma eured, o me 'm'oa koñsañtamant
Na da servijiñ ar Roue o, ret da vezañ kontant
Da servijiñ ar Roue evit souten an armoù
Ha ma dousig Frañsoazig zo er gêr 'ra 'met gouelo
"Tevit, tevit, Frañsoazig, o! tevit, na ouelit ket
'Benn un daou pe a dri bloaz me teuio c'hoazh d'ho kwelet"
Pasaet an daou, an tri bloaz hag ar bev'ret zo ivez
Nag ar martolod yaouank o! n'ez a tamm da vale
Ar plac'hig a oa yaouank a gave hir he amzer
Nag e lakae barzh he soñj nag o dim'iñ adarre
Na pa oa tud an eured o! deus an daol o koaniañ
N'em gavas ar martolod o! b'an ti da c'houl' lojañ
Digant ar vatezh vihan da gentañ 'n'eus goulennet :
"Boñjour deoc'h matezh vihan, ha c'hwi am ma lojefe ?
Boñjour deoc'h matezh vihan, ha c'hwi am ma lojefe ?
Ma zo 'r martolod yaouank o tistreiñ deus an arme
- O salud gwaz, emezi, amañ ne vec'h ket lojet
Tud an eured zo ouzh taol ha gante on okupet"
Hemañ a oa ur paotr fin ha gouezañ rae an doare
'Z eas da ga'out an dantin gozh e-barzh ur gambr a-gostez
"Boñjour deoc'h 'ta, tantin gozh, o c'hwi am me lojefe ?
Noz eo 'ne'hi ha glav a ra ha n'ouzon d'belec'h monet
Noz eo 'ne'hi ha glav a ra ha n'ouzon d'belec'h monet
Ma malizenn war ma choug o! serten me zo sammet
- o, c'hwi ya sur, emezi, o! amañ vefec'h lojet
B'an ur gwele mat e bluñv e vec'h lakaet da gousket
Diskennit ho malizenn, ho aour hag ho arc'hant
'Samblez gant tud an eured, o! c'hwi goanio eksellant"
Oa ket debret mat o c'hoan, o! gant ar rummad kentañ
Hemañ c'houlas ar c'hartoù evit 'n em zivertisañ
Hemañ c'houlas ar c'hartoù o! pe an dominoioù
Peotramant ar wreg eured o! da barlantiñ gantañ
"O! c'hwi asur, emezi, o! biskoazh 'm eus refuzet
Parlantiñ gant un den 'feson o! ma 'z eo din permetet"
Le sujet
Le jour de mes noces, j'ai été appelé pour servir le roi. J'ai laissé ma pauvre
Françoise à la maison, en promettant de revenir dans deux ou trois ans
Deux, trois, quatre ans se passent, le soldat ne revient pas ; la jeune fille
va se remarier. Alors que toute la noce se met à table, arrive un marin qui
demande l'hospitalité à la jeune servante
Trop occupée, celle-ci refuse ; le garçon va alors trouver la vieille tante, qui
veut bien le loger, et lui dit d'aller à table avec les invités de la noce
A peine le repas fini, le garçon demande des cartes à jouer ou des domino, et
veut parler à la mariée. "Certes ! dit-elle ; je n'ai jamais refusé de discuter avec
un homme comme il faut, si on me le permet"
La chanson s'arrête là dans cette version ; voir l'épilogue dans
Disul barzh an overn-bred ; voir aussi
Seizenn eured
L'air est le même que celui de Ar bennherez
Source
Le CD "Gwrizioù, Chants à danser et mélodies de Bretagne", par Eugénie
Goadec et Louise Ebrel
|