O ! Nag ur serten pennherez a neus bet ar jujamant
O ! Dont a rae d'he zad, d'he mamm, o ya ! da lâret dezhi :
N'eo ket neseser dit ma merc'h, o ! dimeziñ ar bloaz-mañ
- O ! me 'lavar deoc'h ma mamm, o ya ! o, war ar plas-mañ
Me ne chomin ket er gêr, me a yelo 'maez ar vro
Me a yelo 'maez d'ar vro, nag er gêr ne chomin ket
C'hwi ne oac'h 'met pemzek vloaz na pa oac'h dime'et d'am zad
Me zo naontek vloaz echu ha gant ugent on bremañ
- O la ! o la ! ma merc'h anezhi, o ! n'eo ket ar memes tra se
- O, digarez ne vanko ket na d'ar re gozh da lâret
Dont a rae he zad, he mamm, o ya ! da lâret dezhi :
O ! na kerzh gantañ 'ta ma merc'h, o ! na grit 'vel ma karit
Kar an hini a zimez dit, o ! biskoazh n'en deus plijet din
O ! dimezet eo ar plac'h-mañ, o ! d'he c'hamarad fidel
Bremañ emañ ar plac'h-mañ, o ! noz-deiz o hirvoudiñ
Le sujetUne jeune héritière de dix-neuf ans veut se marier, ses parents refusent. Elle menace de quitter le pays, rappelle à sa mère qu'elle s'est mariée à quinze ans, etc, etc ; les parents finissent par céder, bien qu'ils n'aiment pas le garçon ; "et si tu es malheureuse, ne viens pas te plaindre !"Elle se marie, mais le bonheur est de courte durée. Maintenant, la jeune fille soupire nuit et jour en pensant au tourment qu'elle a fait à ses parents pour se marier
Source Le texte figure sur le livret du CD "Gwrizioù" |