Me zo ur serjant-major
Je suis un sergent-major 		 


Me zo ur serjant-major 'tistreiñ deus an arme (bis)
Laouenet eo va c'halon, la la la la la la la
La la la la la la la, em bro on adarre 		} bis


E-pad pevar bloaz hanter on chomet divroet
Skuilhet am eus daeloù, kalz am eus gouzañvet

P'edo va zro da ziwall, war ar menez uhel
Va spered a zistroe etrezek Breizh-Izel

Lesket am boa war va lerc'h bleunienn va c'harantez
Evit mont da vrezeliñ kant lev diouzh va farrez

Eizhtez 'raok en em guitaat, oamp atav a-gevret
Hag ur sulvezh goude koan, hi he deus lavaret

Daeloù en he daoulagad, he mouezh hanter frailhet :
"Petra rin-me, den yaouank, pa vimp dispartiet ?

Diwar bremañ 'z on o vont da ober pinijenn,
Da lakaat livajoù du war va dilhadoù gwenn"

Le sujet

Je suis un sergent-major, de retour de l'armée. Je suis resté quatre ans et demi à cent lieues de ma Bretagne, où j'avais laissé ma bien-aimée

Huit jours avant de se quitter, nous étions toujours ensemble. Mais un dimanche soir elle m'a dit, les larmes aux yeux et la voix brisée : "Que ferai-je, jeune homme, quand nous serons séparés ?"

Source

Le recueil "Digor an abadenn", chansons à danser recueillies par Cheun ar C'hann, édité à Saint-Brieuc en 1950

C'est un air de Scrignac, "très connu en Haute-Cornouaille". Une variante des premiers vers :
Me zo ur serjant-major 'tistreiñ deus an arme
Rejouisañ ma c'halon, em bro on adarre

Kentañ gwech ma oan partiet 'vit komañs ma c'hoñje,
War ma lerc'h me 'm boa lesket, obje ma c'harantez