Kloareg Rohan
Le clerc de Rohan
 


Merc'hig koantik eus a Rohan
Ne oa merc'h nemet hi-unan.

Etre daouzek ha trizek vloaz,
Dav oa dezhi kemer ur gwaz,

Dav oa dezhi ober dilenn
Tre faroned ha marc'heien,

Tre marc'heien ha baroned
Hag a zeue d'he darempred,

Na blije nikun de'i an'he.
Met an aotrou baron Vaze,

An aotrou kastell Traonioli,
Den klok a gostez 'n Itali.

Hennezh a blijas d'he c'halon,
Dre ma oa leal ha gwirion.

Tri bloavezh hanter e oa bet
E plijadur an daou bried;

Ken oe kaset kannad d'an holl
Da vont d'ar brezel da sav-heol.

- Pa 'm on deus ar gwad uhellañ,
Ret eo din monet da gentañ.

Arsa 'ta ! kenderv, pa eo ret,
Dit a ran karg ouzh ma fried,

Ouzh ma fried, ouzh ma mab ker,
Kloareg mat, pez outo preder.-

Tronoz-vintin, pa oe kuit,
Marc'het mat, sternet, hag iskuit;

Setu an itron, oc'h ouelo,
O tiskenn gant ar pazennoù:

O tont d'an traoñ gant he c'hrouadur,
A hirvoude an itron fur.

En he vete pa oa degoue'et,
Krog e penn he c'hlin he deus graet,

E penn he c'hlin he deus kroget,
Gant he daeloù deus hen glebet

- Va aotrou ker, ha ! me ho ped,
En an' Doue ! n'am lezit ket !-

An aotrou, gant truez outi,
A astennas e zorn dezhi;

Ha d'an nec'h en deus hi savet,
Hag en e raok neus hi lakaet;

War e varc'h neus hi aze'et,
Hag he briatat en deus graet.

- Jannedig kaezh, tav az oueloù,
Evit ur bloaz vin deut en-dro .-

Hag e vab en deus kemeret
Diwar barlenn e zous pried;

Tre e zivrec'h e gemeras,
Hag outañ ker kaer a sellas:

- N'eo ket, ma mab, pa vi en oad
A 'z i d'ar brezel gant da dad ?-

Pa oa o vont 'maez deus ar porzh,
Bras ha bihan a grie forzh,

Bihan ha bras holl a ouele;
Nemet ar c'hloareg, hen na rae.

II
Ar c'hloareg trubard lavare
D'an itron yaouank, ur beure:

- Setu ar bloavezh achuet,
Kerkoulz hag ar brezel, me gred;

Setu achuet ar brezel,
Ha na zistro ket d'ar c'hastell.

Leveret din, va c'hoar itron,
Pe avat a venn ho kalon ?

Daoust hag eo deut ar c'hiz nevez,
Bev an ozac'h, chom intañvez ?

- Serr da veg, kloareg milliget !
Leun eo da galon a bec'hed

Mar ve ma fried barzh an ti,
E torrfe dit da izili.-

Ar c'hloareg pa'n deus hi c'hlevet
D'ar chas-si e-kuzh 'mañ aet,

Ki-red an aotrou neus kavet,
E gouzoug en deus kontellet.

Ha goude m'en deus hen lazhet,
Gant e wad en deveus skrivet,

Skrivet en deveus lizherioù
Da gas d'an arme d'an aotrou

Hag el lizherioù oa merket:
"Ho kwreg, aotrou ker, zo nec'het

Ho kwregig gaezh zo gwall nec'het
En abeg d'ur reuz zo c'hoarve'et

Da hersal an hei'ez 'mañ bet,
Hag ho ki-red-gial zo kreouet."

Ar baron en deus askrivet
D'al lizher, pa 'n deus hen lennet:

"Laret d'am gwreg ket kemer nec'h
Ni hon eus arc'hant a-walc'h

Mard eo marv va c'hi-red-gial,
O tont d'ar gêr, me breno 'n all;

Met na heuli re an hei'ez,
Gant aon rak helourien direizh. "

III
Monet eure ar c'hloareg fall
Davet an itron ur wech all:

- Koll a rit, itron, ho kened;
O ouelañ noz-deiz 'vel ma ret.

- Me na ran forzh gant va gened,
Pa na zeu en-dro va fried.

- Pa na zeu ho pried en-dro,
'Michañs, eo dime'et pe marv.

E bro sav-heol zo merc'hed koant,
Hag ouzhpenn o deus kalz argant

E bro sav-heol a zo brezel;
E-leizh, siwazh ! a renk mervel.

Mard eo dimet, milliget-hen,
Mard eo marv, ankouait-hen.

- Mard eo dimet, me a varvo,
Me a varvo, mard eo marv.

- Ar bank en tan na laker ket,
Dre ma ve an alc'hwez kollet;

Un alc'hwez nev, war va menoz,
Zo gwell eget un alc'hwez kozh.

- Tec'h tu-se, kloareg reuzeudik,
Goret eo da deod gant traoù-lik.-

Ar c'hloareg evel m'he c'hlevas,
D'ar marchosi e-kuzh a eas

Marc'h an aotrou en deus kavet,
Kaerañ oa er vro hed-ha-hed;

Gwenn evel vi ha flouroc'h c'hoazh;
Prim evel evn, ha kas-digas;

Ha biskoazh yeotenn na beuras
Nemet lann-bil ha segal glaz.

Ar c'hloareg pa 'n deus arvestet,
E c'hour-glen 'n e vrusk neus plantet;

Ha goude ma'n deus hen pilet,
D'ar baron en deveus skrivet:

"C'hoarve'et eo ur reuz all er gêr
(Na daeret ket, va aotrou ker)

"O tont eus ur fest-noz d'ar gêr
Torret gant ho marc'h e ziv'sker"

Ar baron en deus askrivet:
"Ha gwir eo ve va marc'h lazhet !

Lazet va marc'h ! kreouet va c'hi !
Kenderv kloareg, aliet-hi !

'Velken, n'eo ket ret ober trouz,
Nemet mont mui d'ar festoù-noz;

N'eo ket hepken div'sker roñsed.
Terriñ priejoù a vez graet."

IV
A-benn ur pennad goude-se,
'Teuas ar c'hloareg adarre

- Ouzhin, itron, a zentefec'h,
Pe bremañ raktal e varfec'h !

- Gwell eo ganin mil gwech mervel
Vit ober ur pec'hed marvel.-

Ar c'hloareg lik, pa he c'hlevas,
Gant ar gounnar a zridallas:

E c'hour-glen en deus diwennet,
Ha ganti en deus hen bannet;

Met he ael gwenn hi diwallas,
Ha gant ar voger e skoas;

Hag an itron gaezh d'en em dec'h;
Ha da brennañ 'n nor war he lerc'h.

Ha hen da zastum e c'hour-glean,
Ken diboell evel ur c'hi klañv;

Hag eñ d'an traoñ gant an diri
Ha daou ha daou ha tri ha tri;

Ha tre e kambr ar vagerez;
Ar bugel enni kousket aes

Enni e-unan ar bugel,
Ur vrec'h er-maez eus e gavell,

E vrec'hig istribilh a-grenn,
Hag e vrec'h all dindan e benn;

Hag e galonig dizolo...
Siwazh ! mamm baour, c'hwi a ouelo !

Ha goude d'an nec'h e pignas,
Hag e du ha ruz e skrivas,

Skrivas ken-ha-ken d'an aotrou:
"Hastit ! hastit da zont en-dro

Hastit, aotrou, da zont d'ar gêr
Da lakaat reizh en ho maner;

Lazhet ho ki, hag ho marc'h glas,
N'eo ket aze ra din-me wazh,

N'eo ket aze raio deoc'h wazh:
Lazet ho pugelig, siwazh !

Ar wiz-vras he deus hen debret
Keit ha m'oa er bal ho pried,

Er bal gant he dous miliner
A blant ur rozenn er maner"

V
P'erruas al lizher gantañ,
Oa o tonet deus an emgann,

Oa o tonet trezek e vro;
C'hoari-gaer gant an drompilhoù.

Tra ma oa o lenn al lizher,
Teue ar baron taer-oc'h-taer

Ha pa oa al lizher lennet,
Tre e zaouarn deus hen flastret,

Ha gant e zent deus hen roget,
Ha gant treid he varc'h mac'hellet.

- Prim ! trezek Breizh; primoc'h 'ta, floc'h !
Pe me blanto va goaf ennoc'h !-

An aotrou er gêr pa erruas
Tri zaol war an nor-borzh a reas,

War an nor-borzh a reas tri zaol,
Ken a lakaas da grenañ 'n holl.

Ar c'hloareg evel ma klevas,
Da zigor an nor a redas:

- Petra ta, kloareg milliget,
M'boa ket roet dit karg ma fried !-

Ha plantañ e c'hoaf en e veg,
Ma teuas dre e choug ar beg.

Hag eñ d'an nec'h gant an diri,
Ha tre e-barzh kampr he hini

Ha kent ma hellas lavar ger,
Gant e gleñv he zreuzas emberr.

VI
- Aotrou beleg, din leveret,
Er c'hastell petra peus gwelet.

- Me am eus gwelet ur c'hlac'har
Mar zo bet biskoazh war zouar;

Gwelet ur verzherez am eus,
Hag he merzherier 'vont gant keuz.

- Aotrou beleg, din leveret,
Er c'hroaz-hent petra peus gwelet ?

- Ur c'hagn a welis dizolo,
Ha chas ha brini war he zro.

- Petra peus gwelet er vered,
Da sklaerder al loar, ar stered ?

- Un itron wenn en he c'hoazez
A welis war ur bez nevez

Ur mabig koant war he barlenn,
Toullet treuz-didreuz e gerc'henn,

A gostez dehou ur c'hi-red gial,
Ur marc'h gwen-kann, a gostez all

An eil e c'houzouk kontellet,
Egile treuzet e vruched

Hag o fennoù a astennent,
Hag he daouarn flour a lippent;

Ha hi a-youl-vat, tro-e-tro,
A rae allazig dezho

Hag he mab, dre van gwarizi,
A rae allazig dezhi

Ken a eas al loar da guzhet,
Ha netra mui n'am eus gwelet;

Nemet klevet an eostig-noz
A gane gwerz ar baradoz.



Le sujet

Une jeune fille de la maison de Rohan se marie, à l'âge de douze ou treize ans. Celui qu'elle a choisi doit partir à la guerre en Orient. Il confie à son cousin, un clerc, la garde de sa femme
Au bout d'un an, le mari n'est pas revenu. Le clerc, perfide, cherche à persuader la jeune épouse qu'il ne faut plus l'attendre. Successivement, il tue le lévrier du seigneur, puis son meilleur cheval, son enfant pour finir ; à chaque fois il écrit au seigneur ce qui s'est passé, en disant que c'était pendant que sa femme était à la chasse, ou au bal, avec le meunier
Le Seigneur revient en fureur, et dès qu'il arrive, transperce son cousin de sa lance, puis va dans la chambre de sa femme et la tue d'un coup d'épée
L'épilogue montre une dame vêtue de blanc, au cimetière, à la clarté de la lune et des étoiles ; à ses côtés un lévrier et un coursier blanc, sur ses genoux son enfants. Puis la lune se coucha, et on n'entendit plus que le rossignol de nuit chanter le chant du paradis

 


Source

Extrait du "Barzhaz Breizh", le premier grand recueil de chansons bretonnes,publié en 1839 par Hersart de la Villemarqué