Son ar mitijen paour
Chanson des pauvres servantes
 

O na disul e beure p'oan 'vont d'an oferenn, (bis)
Ha me klevet un evnig gie kanañ war ur we'nn
Al la iet e lan la tra la la la la la la la la
tra la la la !

Nag a lare un evnig ken koantik dre e yezh
Er bloaz-mañ eo gwall diaes anaout ar merc'hed kaezh

Er bloaz-mañ eo gwall diaes anaout ar merc'hed kaezh
N'ez eus na paour na pin'vik, tout e int dic'hijet

N'ez eus na paour na pin'vik, tout e int dic'hijet
Hag ispisial amañ an domestikezed

Benn 'von bet ur plac'h amañ tri bloaz o servijiñ
Hi 'von 'n hanter gloriusoc'h evit merc'hed an ti

Benn 'von bet ur plac'h amañ pemp bloaz o servijiñ
Na samm ur c'hi barbichek ha dantelezh outi

Ur c'hoefig à la maison 'vont ganti war he fenn
Ha dantelezh zo outañ ur skoedig ar walenn

Ur gotilhonenn velen a renko de'i kavet
Hag ur mouchouer bihan hag en holl druilhennek

Ul loeroù gloan violet a von war e divc'har
Ur botoù ler maroni hag he karged a far

Ur c'harkan aour pe arc'hant a vo ganti 'n he goug
Ha dindan ma dimezell un hiviz stoup war stoup

Ha dindan ma dimezell un hiviz stoup war stoup
Kant mil fesel zo enni, arc'hoazh vo tout partout



Le sujet

Dimanche matin, en allant à la grand'messe, j'ai entendu un oiseau chanter sur son arbre. Il disait qu'il était difficile cette année de reconnaître les filles pauvres ; riches ou pauvres, toutes sont déguisées ; et surtout les domestiques. Au bout de trois ans dans une maison, les voilà plus fières que les filles de la maison ; elles portent coiffe, dantelles, cotillons, et toutes les fanfreluches de ce genre


Source

"Kanaouennoù Pobl", chansons recueillies par Alfred Bourgeois dans la deuxième moitié du XIXème siècle ; le recueil a été publié en 1959 à Paris